De Haswell-E processors maken gebruik van een processorvoet die voluit Socket 2011 v3 heet. Hoewel deze evenveel contactpunten heeft als de voet van de voorlopers van deze reeks cpu's, zijn de nieuwe processors niet compatibel met oudere Socket 2011-moederborden (niet v3). Reden daarvoor zijn onder meer de genoemde overstap van DDR3 naar DDR4-geheugen en het feit dat Intel bij de nieuwe cpu's de regeling van de voltages voor de cpu's ook binnen de cpu heeft geïntegreerd. Ofwel: wie een Haswell-E-systeem wil samenstellen, moet ook investeren in een nieuwe Socket 2011 v3-moederbord. Intel heeft daarvoor de X99-chipset ontwikkeld. Qua specificaties is deze X99-chipset helemaal bij de tijd. Zo biedt de chipset bijvoorbeeld ondersteuning voor de volgende aansluitingen: 10x SATA 6 Gbit/s, 6x usb 3.0 en 8x usb 2.0. Bij vorige generaties moederborden moesten moederbordfabrikanten nog allerhande extra controllers plaatsen om het aantal SATA- of usb-poorten te verhogen, bij de X99-generatie is die noodzaak veel minder.De goedkoopste X99-borden beginnen rond de 200 euro, maar luxere borden lopen op tot het dubbele van die prijs. De verschillende fabrikanten hebben voldoende methodes om zich van elkaar te onderscheiden en luxere borden te ontwikkelen, bijvoorbeeld op het gebied van ondersteuning voor moderne op PCI Express gebaseerde SSD's, de gebruikte audio-chip, de aanwezigheid van een draadloze netwerkadapter en nog meer.
De meeste fabrikanten vinden de tien in de X99-chipset aanwezige SATA 6Gbit/s-poorten (terecht) ruim voldoende: alleen op de ASUS X99 Deluxe vinden we nog twee extra poorten terug. PCI Express-opslag (in de vorm van SATA Express) is inmiddels ook ingeburgerd, deze verbinding is sneller dan SATA en volgend jaar komen er SSD's op de markt die hiervan gebruikmaken om zo betere prestaties te bieden. Alle fabrikanten, op ASRock na, hebben op hun borden een SATA Express-connector geplaatst. Via deze standaard is het mogelijk om SSD's van 2,5 inch via PCI Express 2.0 x2 (1 GB/s) te verbinden. Ook de M.2-connectors (in eerste instantie voor laptop-SSD's bedacht) vinden we op alle borden terug. M.2 biedt de mogelijkheid om vier PCI Express 3.0-lanes te gebruiken, wat neerkomt op 4 GB/s, bijna zeven keer sneller dan de maximale doorvoersnelheid van SATA 6 Gbit/s. Waar ASRock, ASUS en MSI de aanwezige M.2-sloten inderdaad via vier PCI Express 3.0-lanes verbindt, doet Gigabyte dat met slechts twee PCI Express 2.0-lanes (1 GB/s). Aangezien er voor volgend jaar diverse PCI Express x4 SSD-controllers zijn aangekondigd, is dat iets om rekening mee te houden.
Met de zes usb3.0-poorten die de X99-chipset standaard biedt, is enkel ASRock tevreden: ASUS, Gigabyte en MSI gebruiken ofwel extra controllers, ofwel onboard hubs om zelfs hun goedkoopste X99-borden van minimaal vier externe en vier interne usb3.0-poorten te voorzien.Qua netwerkcontrollers komen we bij deze generatie gelukkig geen budgetkeuzes tegen: vrijwel alle borden bieden een Intel-controller. Realtek kan in dit segment kennelijk geen zaken doen met zijn netwerkchips. Ook qua geluidschips wordt er vrijwel niet bespaard: op vrijwel alle borden zit een Realtek ALC1150, de beste onboard geluidschip van het moment. De MSI X99S SLI Plus is het enige bord met een wat mindere Realtek ALC892-geluidschip, maar knappe jongen die dat hoort.Een veel toegepaste extra feature bij de duurdere borden is een 802.11ac WLAN-adapter. Er blijken twee voor de hand liggende keuzes: ofwel een AC7260-controller (867 Mbit/s) van Intel, ofwel een 1300Mbit/s-controller van een willekeurige andere fabrikant. De Intel-controller mag dan wel niet de hoogst haalbare 802.11ac-snelheid bieden, hij staat wel bekend om zijn stabiele verbindingen en is geschikt voor Wireless Display (WiDi), Intels implementatie van Miracast.
We hebben de Intel X99-moederborden allemaal getest in combinatie met een Intel Core i7-5960X-processor, 16 GB Corsair Dominator Platinum DDR4-geheugen (ingesteld op 2133 MHz), een OCZ Vertex 4-SSD van 128 GB, een NVIDIA GeForce GTX 750 Ti-videokaart en een Corsair CX750M-videokaart. Alle tests hebben we uitgevoerd onder Windows 8.1 64 bit.Elke fabrikant gebruikt een andere toets om de herstelprocedure tijdens het opstarten van de pc te beginnen. Zo wordt bij Sony vaak gebruik gemaakt van de F10-toets en gebruikt HP vaak de F11-toets. Acer gebruikt de toetscombinatie Alt+F10 en de nieuwste Dell-computers bieden het via Windows Systeemherstel aan. Wil de herstelprocedure niet starten, dan zou je in het BIOS of de UEFI kunnen controleren of de optie is ingeschakeld. Zodra de herstelpartitie is geladen, start een wizard die je door de procedure heen helpt.Computerfabrikanten bieden meestal een herstelpartitie aan om de computer opnieuw te installeren.Na het herstellen met een systeemherstelpartitie, is de computer teruggebracht in de staat waarin hij verkeerde toen hij uit de winkel kwam. Het voordeel is dat alle benodigde drivers en dergelijke zijn geïnstalleerd, het nadeel is dat de fabrikant waarschijnlijk een hoop extra software mee heeft geïnstalleerd. Deze software wordt ook wel bloatware genoemd. Zo zijn er vaak probeerversies van virusscanners en office-applicaties, en spelletjes en toolbars op de computer geïnstalleerd. Met het programma PC Decrapifier kun je veel van deze software verwijderen.
Soms wil Windows niet activeren via internet. Dit is op te lossen door Windows telefonisch te activeren via Microsoft productactiveringen. Om Windows telefonisch te activeren, start Uitvoeren en geef het commando SLUI 4 (gevolgd door een Enter). Kies in het menu Nederland en klik op Volgende. Als het Installatie-id in beeld staat, bel je het gratis telefoonnummer en luister je naar de uitleg. Na de uitleg wordt gevraagd om het Installatie-id. Geef deze telefonisch door. In Windows 7 kan het Bevestings-id direct eronder worden ingevuld, in Windows 8 klik je eerst op Bevestigings-id invoeren. Als het bandje met de telefoniste vraagt op hoeveel computers Windows is geïnstalleerd, kies je één. Vul vervolgens het Beveiligings-id in en druk op Windows activeren.Als Windows niet via internet wil activeren, kan het altijd via de telefoon.Zorg dat de computer zo is ingesteld dat deze van het installatiestation opstart. Kies de juiste taal en toetsenbordinstellingen en klik op Volgende. Klik op Nu installeren. Zet een vinkje bij Ik ga akkoord met de licentievoorwaarden en klik op Volgende. Klik op Aangepaste installatie (geavanceerd). Kies Stationsopties (geavanceerd) en selecteer de schijf waarop Windows moet komen. Klik op Formatteren en OK. Selecteer opnieuw de schijf en klik op Volgende.
De installatie loopt nu een heel stuk op de automatisch piloot. De computer zal een paar keer opnieuw starten en uiteindelijk vragen om een gebruikersnaam en een computernaam. Vul de gegevens in en ga verder. Geef een wachtwoord en een geheugensteuntje op en klik op Volgende. Voer nu de productcode in die op de computer of op de verpakking van de installatieschijf zit en klik op Volgende. Klik op Aanbevolen instellingen gebruiken, kies de juiste tijdzone en ga verder. Klik op de gewenste netwerkinstelling en geef eventueel het wachtwoord van je thuisgroep op of schrijf het gegenereerde wachtwoord op. Selecteer de onderdelen die je wilt delen en klik op Volgende (of Overslaan). De computer zal nu het account voorbereiden en automatisch inloggen.Om een schone installatie uit te voeren, kies je voor Aangepaste installatie.
Livre d'Or
Contact